Jono Dunnett: ο γύρος της Ευρώπης με windsurf!

Επιχειρώντας το ακατόρθωτο: από τη Ρωσία στη Ρωσία με μια σανίδα windsurf.

Ο Jono Dunnett αποφάσισε πριν από περίπου 18 μήνες να διανύσει όλη την ακτογραμμή της Ευρώπης. Πράγματι, ξεκίνησε από τη Ρωσία με σκοπό να καταλήξει πάλι στη Ρωσία, αφού πρώτα θα έχει κυκλώσει όλη την Ευρώπη μόνο με ένα windsurf και ένα sleeping bag! Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του και κατά το πέρασμά του από την Ελλάδα, θα σας μεταφέρουμε μια σύντομη περιγραφή του ταξιδιού του από τον ίδιο μεταφρασμένη στα ελληνικά.

Ο Jono Dunnett τελειώνοντας τον γύρο της Ιταλίας ήταν έτοιμος ένα πρωί να αναχωρήσει από το Porto Badisco στο νοτιοανατολικό άκρο της Ιταλίας για να διασχίσει (!!!) την Αδριατική, χωρίς καμία συνοδεία, με προορισμό την Αλβανία ή στην Κέρκυρα, ανάλογα με τις συνθήκες!

Ημερολόγιο & φωτογραφικά ντοκουμέντα.

Μέρος Α' Ημέρα διάπλου της Αδριατικής

Ο ψαράς που πηγαινοέρχεται και οι καταιγίδες προς τα ανατολικά, δεν επιτρέπουν παρά μόνο λίγο πραγματικό ύπνο πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι στις 05.30. Ένα πλούσιο πρωινό: κουάκερ με καρύδια και σύκα, καφές και μπισκότα. Ιστιοπλοΐα από τις 06.30 με πορεία περίπου 71 μοίρες - χαρούμενος που το ρεύμα με παρασύρει λιγάκι προς τα βόρεια σε αναμονή αλλαγής του ανέμου. Για την ώρα, χρήσιμο απαλό αεράκι. Τελευταία στιγμή προσπερνώ με το σκάφος μια χελώνα και διασκορπίζω τα μικρά χελιδονόψαρα που συναντώ πλέον καθημερινά. Δυνατότερος άνεμος όταν βγαίνω στην ανοικτή θάλασσα - αρκετός για φουλ πλανάρισμα, ενώ τα σύννεφα απειλούν με βροχή. Σύντομα τα βουνά της Αλβανίας σβήνονται από την ορατότητα, αν και το κοντινότερο τμήμα της - αφιλόξενης εκείνη τη στιγμή- ακτής, είναι ακόμα 35 ν.μ. μακριά.

Υπάρχουν μερικά πλοία. Έχω αρκετή ταχύτητα για να διαλέξω μια ασφαλή γραμμή: αρχικά, πίσω από ένα φορτηγό πλοίο με πλεύση προς το βορρά και ύστερα μπροστά από έναν άλλο με πορεία προς τον νότο.

Φοράω στολή, μποτάκια και φλις σκούφο, αλλά τα ρούχα είναι συνεχώς βρεγμένα από το σπρέι, ενώ και το windchill κλέβει τη θερμότητα από το σώμα μου. Η dry suit είναι προσβάσιμη σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, αλλά αντί να σταματήσω για να αλλάξω, προτιμώ να προσεγγίσω τη στεριά όσο ακόμη οι συνθήκες είναι καλές.

Πιο πολλά σύννεφα και ο άνεμος αλλάζει διεύθυνση. Τώρα κινούμαι στις 100 μοίρες. Όχι και τόσο καλά. Η μετάβαση σε όρτσα διατηρεί μια γωνία πλεύσης που κλείνει πιο άμεσα προς τη στεριά, παρά το γεγονός ότι είναι ψυχρότερη και πιο αργή. Σιγά σιγά η ακτογραμμή αρχίζει να αχνοφαίνεται.

Στα περίπου 15 ν.μ. από τη στεριά, προσαρμόζω τον στόχο για να επιτρέψω ένα πιο ανοικτό σημείο πλεύσης. Ο άνεμος έρχεται δυνατότερος. Φουλ πλανάρισμα στις πίσω δέστρες και λαμπερός ήλιος. Είμαι τόσο έκπληκτος από την ομορφιά που δεν προλαβαίνω να ανησυχήσω μην τυχόν συλληφθώ από περιπολικά σκάφη! Χα – ούτε ένα σκάφος κοντά! Η θάλασσα είναι ένα μεγάλο μέρος. Ένα κοπάδι από χελιδονόψαρα εμφανίζονται όλα μαζί. Το πανί αρχικά εμποδίζει το πέταγμα τους ενώ αμέσως μετά το επιταχύνει. Για μια στιγμή το κοπάδι γίνεται σμήνος. Κερδίζω άλλη μια όμορφη ανάμνηση, επιλέγοντας το “μονοπάτι” που είναι λιγότερο ταξιδεμένο.

2 ν.μ. από τη στεριά, ο άνεμος σταματάει, αλλά το διαρκές τσοπ και ο αφρός των κυμάτων που σκάνε παραμένουν. Εξαντλητικό και σχεδόν αδύνατο να πλεύσω ή να κάνω κουπί. Εξετάζω τις επιλογές μου: απορρίπτω την πιθανότητα να κυνηγήσω τον άνεμο με κατεύθυνση την Κέρκυρα, που είναι ορατή προς το νότο, αλλά θα με απομακρύνει από την ηπειρωτική ακτή ακόμη περισσότερο. Καλύτερα να περιμένω και να αδράξω την ευκαιρία να φάω και να ζεσταθώ.

Πάνω στην ώρα φτάνουν οι πρώτες σπιλιάδες. Πραγματικά, πρόκειται για ριπές που έρχονται από τα βουνά, πέφτουν στην επιφάνεια της θάλασσας με πίεση και έπειτα σπρώχνουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Αρχικά τίποτα... και μετά μπαμ! Τα τελευταία 3 ν.μ., προς την προστατευμένη περιοχή προσόρμισης που είχα εντοπίσει μέσω gps και όρισα ως "ιδανική παραλία" για ενδιάμεση στάση, είναι τα πιο δύσκολα και κουραστικά του διάπλου.

Αλλά τι ανταμοιβή! Ένα κόσμημα μέσα στις πιο άγριες και βραχώδεις ακτές! Τα σφοδρά ρεύματα που χτυπούν τη θάλασσα με δριμύτητα δεν έχουν πια καμιά σημασία. Εδώ είναι μια παρθένα όαση, στην οποία μπορώ να μείνω για όσο χρειαστεί, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή να πλεύσω προς τα νότεια. Επιπλέον -χωμένο στη γωνία του όρμου- είναι ένα μικρό μπαρ, λίγο καλύτερο από παράγκα. Είμαι ο πρώτος πελάτης της ημέρας και ένας από τους τελευταίους του καλοκαιριού.

[Στη συνέχεια σε επόμενο κείμενο που θα δημοσιευθεί εδώ στο Greeksurf.com ο Jono Dunnett περιγράφει την πορεία του από την Αλβανία προς την Κέρκυρα και μετά στο Ιόνιο με στάση στην Βασιλική Λευκάδας]

Περισσότερες πληροφορίες στο http://windsurfroundeurope.eu

Photo Gredits: Alex Gill Photography

(Απόδοση στα ελληνικά: Γαλάτεια Βασιλειάδου)