«Θέλω να μοιάσω στον Κακλαμανάκη»

Ο Βύρων Κοκκαλάνης έχει αφιερώσει τη ζωή του στη θάλασσα.

Ασχολείται αποκλειστικά με το windsurfing από δεκατριών ετών. Θεωρείται ο διάδοχος του σπουδαίου Νίκου Κακλαμανάκη στην ιστιοσανίδα.

Έχει κατακτήσει τρία διαδοχικά ασημένια μετάλλια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 2010, το 2011 και το 2012.

Ωστόσο το 13, όπως αποδείχτηκε ήταν ο τυχερός του αριθμός.

Το Μάιο έφτασε δύο βήματα πριν την κορυφή του κόσμου, καθώς κατέλαβε την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα RS:X στη Βραζιλία, ενώ πριν από μερικές ημέρες πάτησε στην κορυφή της Ευρώπης.

Το χρωστούσε στον εαυτό του...

Συγχαρητήρια για ακόμα μεγάλη επιτυχία, λίγους μήνες μετά την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ήρθε και η κορυφή της Ευρώπης. Το χρωστούσες στον εαυτό σου...

«Η αλήθεια είναι ότι δουλέψαμε πολύ σκληρά, και είχα πεισμώσει. Είχα βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, γιατί τα τρία προηγούμενα χρόνια είχα τρία ασημένια στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, οπότε εφέτος ήθελα να κυνηγήσω το χρυσό. Το είχα θέσει ως στόχο και ευτυχώς πήγαν όλα καλά, δεν είχαμε κάποιο απρόοπτο και τελικά η προσπάθειά μας στέφθηκε με επιτυχία».

Από πολύ μικρός ασχολείσαι με την ιστιοπλοΐα. Πως προέκυψε η ενασχόληση σου με το άθλημα και συγκεκριμένα με το windsurfing;

«Ασχολούμαι από δώδεκα χρονών. Ο πατέρας μου ήταν εκείνος που με πήγε στον Ναυτικό Όμιλο της Βάρκιζας, το 1997. Ένας βασικός λόγος που ασχολήθηκα με το windsurfing, ήταν ο Νίκος Κακλαμανάκης, ο οποίος ένα χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει το μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα».

Για πόσες ώρες προπόνησης μιλάμε την ημέρα;

«Αναλόγως την περίοδο. Από δύο έως έξι ώρες την ημέρα».

Και το χειμώνα;

«Το διάστημα από το Δεκέμβριο μέχρι και το Μάρτιο τα πράγματα είναι δύσκολα εδώ στην Ελλάδα, λόγω του κρύου. Συνήθως εκείνη την περίοδο ταξιδεύω στο εξωτερικό, συναντιέμαι με ξένους αθλητές και κάνουμε προπόνηση σε πιο ζεστά μέρη».

Είναι ένα άθλημα που εξαρτάται κατά πολύ από τις καιρικές συνθήκες. Ποιες είναι οι ιδανικές καιρικές συνθήκες για έναν αγώνα;

«Είναι ένα σπορ που εξαρτάται αποκλειστικά από τις καιρικές συνθήκες. Ο ιδανικός άνεμος για έναν αγώνα και οι συνθήκες που ευχαριστούν περισσότερο εμάς τους αθλητές είναι τα τέσσερα με πέντε μποφόρ».

Ασχολείσαι αποκλειστικά με το windsurfing. Δεδομένης της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει τη χώρα μας, ο αθλητισμός έχει γίνει είδος πολυτελείας. Πως τα βγάζει πέρα; Υπάρχει κάποιος που σε υποστηρίζει;

«Χρειάζομαι πάντα κάποιον να με στηρίζει. Από το 2001 μέχρι το 2008 είχα την quicksilver που με στήριζε, στα ταξίδια μου και στην προετοιμασία μου. Περιστασιακά και η ομοσπονδία, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Από το 2008 και μετά είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Δύο χρόνια αργότερα βρέθηκε ο Πάρις Κασιδόκωστας, με τον οποίο κάναμε μία συμφωνία μέχρι την Ολυμπιάδα το 2012, και μου παρείχε τα πάντα. Δεν μου έλειψε τίποτα. Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά είμαστε στην προσπάθεια ανεύρεσης χορηγού. Δεν υπάρχει καμία στήριξη από το κράτος και τα χρήματα είναι πολύ περιορισμένα».

Άρα μιλάμε για μεγάλη αγάπη και πίστη σ' αυτό που κάνεις...

«Αγάπη και αισιοδοξία. Δεν θέλω να αφήσω κάτι που αγαπάω τόσο πολύ λόγω των οικονομικών προβλημάτων. Θέλω να πιστεύω ότι στο μέλλον θα με ανταμείψει».

Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα όταν βρίσκεσαι πάνω στην ιστιοσανίδα σου;

«Νιώθεις ελεύθερος. Είναι σα να είσαι πάνω σε μία μηχανή που πηγαίνει με μεγάλη ταχύτητα. Σε χτυπάει το νερό στα πόδια, στο σώμα... Είναι μοναδική αίσθηση ελευθερίας».

Έχεις φοβηθεί ποτέ;

«Έχει τύχει να φοβηθώ στην Αυστραλία, το 2011στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το μέρος που κάναμε προπόνηση και έγιναν οι αγώνες, ήταν γεμάτο με λευκούς καρχαρίες. Εκεί δεν πέφτεις από την σανίδα σου. Δεν έχεις άλλη επιλογή!».

«Θέλω να μοιάσω στον Νίκο Κακλαμανάκη»

Σε έχουν χαρακτηρίσει ως τον διάδοχο του κορυφαίου Έλληνα αθλητή της ιστιοσανίδας, Νίκου Κακλαμανάκη. Είναι κάτι που σε αγχώνει;

«Δεν μπορώ να πω πως ότι με αγχώνει. Μου δίνει δύναμη, και κίνητρο να συνεχίσω και να καταφέρω κι εγώ ότι έχει καταφέρει ο Νίκος. Είναι ένας πολύ μεγάλος αθλητής. Για μένα ο μεγαλύτερος αθλητής ιστιοσανίδας που έχει περάσει παγκοσμίως στην κατηγορία Mistral. Προσπαθώ να του μοιάσω. Θέλω να καταφέρω ότι κι εκείνος. Αν καταφέρω να πετύχω ότι κι ο Νίκος θα είμαι πανευτυχής!».

Τη «μάχη» με το kite surf την κερδίσατε το Νοέμβριο. Τελικά η ιστιοσανίδα θα είναι Ολυμπιακό άθλημα και στους Αγώνες του Ρίο.

«Το Μάιο του 2012 είχε παρθεί η απόφαση να βγει το windsurf από Ολυμπιακό άθλημα και να μπει το kitesurf. Το Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ,με διάφορες ενστάσεις παγκοσμίως, ευτυχώς αντιστράφηκε αυτή η απόφαση, και ξαναμπήκε το windsurf. Μάλιστα μετά τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου είχα ξεκινήσει να μαθαίνω kite».

Είναι δύο πολύ διαφορετικά αθλήματα...

«Μπορεί και τα δύο να είναι σπορ της θάλασσας, ωστόσο δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους».

Γιατί θα προέτρεπες ένα παιδί να ασχοληθεί με το windsurf;

«Γιατί είναι το πιο όμορφο σπορ της θάλασσας. Είναι το σπορ που έχει την περισσότερη αδρεναλίνη».

Επόμενος στόχος;

«Εφέτος δεν έχουμε κάτι άλλο. Επόμενος σοβαρός στόχος, εκτός από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του χρόνου, είναι το Παγκόσμιο πρωτάθλημα που θα γίνει το Σεπτέμβριο του 2014 στην Ισπανία, στο οποίο οι πρώτες δεκαέξι χώρες θα πάρουν αυτόματα το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο».

source: woop.gr

{fcomments}